sábado, 10 de diciembre de 2016

A AMIZADE REPRESENTADA NUN CÓMIC


Antes de nada, o primeiro que debo de  dicir é que a miña fonte de inspiración para este post foi Ada Agrasar Valcárcel e algúns dos seus compañeros e compañeiras da súa clase. 

Veredes, todo empezou cando un día decidín traballar o tema do " respeto ás diferencias" a través da animación dun corto maravilloso que vos recomendo, se é que aínda, non tivestes a ocasión de velo. A temática central é do mesmo estilo , que podedes atopar tamén en "El cazo de Lorenzo" "Por cuatro esquinitas de nada" . 

Todos eles son altamente recomendables para sensibilizar e tomar conciencia de que todos somos diferentes,  pero ó mesmo tempo todos somos iguais , porque aínda que non hai dous individuos iguais,  no fondo todos queremos ser aceptados e estar integrados nun grupo. 

Vénseme á tarabela, cando escribo esto, que ata nós mesmos,  profesionais da educación, non somos coherentes...estámos pedindolle ó alumnado que non segregue, que non aparte, que sexa acolledor, que non discrimine... e paradóxicamente facemos caso omiso do principio de inclusión educativa,  que debe de primar na atención á diversidade do alumnado. Aclaro mellor isto, inclusión educativa: NINGÚN alumno sae da aula dos seus iguais, pola contra, exclusión educativa: determinados alumnos saen a aula de apoio. E quen vos parece que somos os responsables? NÓS MESMOS. Ou sexa, excluímos, separamos, segregamos, ferimos sentimentos. Teño que confesar que algunha vez doeume o corazón cando lle tiven que dicir ás familias e ó propio alumno que tiña que sair unhas horas á semana para que lle axudasen coas mates ou as linguas... e despois enchésenos a boca nas avaliacións cando decimos que ten baixa autoestima.

Deixando esto a un lado, que non é POUCO.... sigo a contar como traballamos o corto do que falaba máis arriba. Supoño que coma moitos  profes, o valor educativo de calquer corto, non é tanto a proxección en sí , como o debate, a análisis e a reflexión que calquer docente tenta a facer co alumnado. Non é doado de facer ou polo menos a mín non me resulta fácil, tamén ten que ver a idade evolutiva dos alumnos. A metodoloxía que sigo é a dos "círculos restaurativos". A disposición como o seu nome o indica é sentados en círculos, e procuro que tódos os alumnos teñan a oportunidade de expresar o que pensan e algo máis difícil " o que sienten".  Pois ben, a lectura ou significado que lle demos ó corto foi en resumen " os lazos de amizade que se establecen entre a protagonista e un neno que vai en cadeira de rodas. 

Unha vez rematada a sesión, pedinlles a cada alumno, que expresanse no formato que quixeran,  a amizade. Todos sabemos que este  aspecto  cobra unha grande importancia na adolescencia. Por certo, esquecín dicir que os alumnos son un grupo  maravilloso de 1º de ESO e que este año tiven a sorte de impartirles a materia de valores éticos. Aquí podedes ver como representa Ada Agrasar Valcárcel a amizade que se establece entre dúas amigas,  que se coñecen a través dun intercambio entre centros educativos e a quen teño que agradecerlle,  que quixese compartir con todos vós este divertido e entrañable cómic. Terán algo que ver os intercambios que organiza o Departamento de Francés? Téñolle que preguntar... 












sábado, 3 de diciembre de 2016

OS PRIMEIROS DÍAS NO INSTITUTO


Xa queda moi pouco para que finalice este primeiro trimestre. Os alumnos están a voltas coa morea de exames, entrega de traballos, láminas de debuxo,  maquetas  e un desenfreado ecétera, ecétera. Aínda así buscan tempo nos seus períodos de lecer para contarme as súas sensacións, temores, impresións que tiveron dende os seus comenzos no Instituto. Son testemuñas que  teñen un grande valor para asomarse á ventá do noso centro. A GOLPE DE CLIC!